"Od najmłodszych lat wyrastamy w przekonaniu, że udać się nam musi, że projekt, którym jest nasze indywidualne życie, winien za wszelką cenę spełnić jakieś określone parametry, że – mówiąc wprost – zobowiązani jesteśmy odnieść taki czy inny sukces. Dlatego też kultywujemy w sobie to przekonanie: że nam się musi udać.
I często płacimy za to ogromną cenę.
Bo nieustannie lękamy się, że jednak się nie uda. A kiedy się faktycznie nie udaje – postrzegamy siebie jako niepełnowartościowych, wybrakowanych, przegranych, gorszych niż inni.
Tymczasem kiedy bez tych wszystkich wyidealizowanych obrazków ludzkiego życia i ludzkich relacji – obecnych chyba wyłącznie w poradnikach – przyjrzymy się, jak naprawdę one wyglądają, zobaczymy, że wszyscy dookoła bezustannie ponoszą porażki, nie realizują założonych celów, przegrywają w wyścigu, doświadczają tragicznych wyborów, wikłają się w skrajnie splątane relacje i sytuacje, a na końcu umierają nieszczęśliwi oraz niespełnieni, niekiedy znienacka, niekiedy po długiej chorobie, niekiedy zaś z własnej ręki".
Tomasz Stawiszyński, Możemy sobie nie poradzić