"

Chory ma wszystkiego dość, wszystko go męczy, nie może się skupić, wszystko mu przeszkadza (...) Nawet wstanie z łóżka staje się wysiłkiem. Wszystko męczy. To samo odnosi się do wysiłku umysłowego. Proste zadania stają się trudne i męczące. Męczy nie tylko praca, ale nawet rozrywka. (...) Dla neurastenika fakt, że musi znów zaczynać dzień jest przykrą koniecznością. Dopiero pod wieczór staje się bardziej ożywiony, "rozkręca się" (...) poranek neurasteniczny z poczuciem ogólnego skacowania jest bardzo charakterystyczny dla nerwicy.

–Antoni Kępiński, Psychopatologia Nerwic